ผ่านพ้นไปด้วยดี สำหรับการรับบริจาคโลหิตเพื่อช่วยเพื่อนนักศึกษา ข่าวว่าคนล้นหลาม และมี “คนนอก” มาร่วมด้วย เพราะมีการเผยแพร่ประชาสัมพันธ์ผ่านสื่อมวลชนหลายแขนง ทั้งทีวีและวิทยุ แม้แต่ในอินเตอร์เน็ทก็มีคนใช้ชื่อ-นามสกุลของน้องเสิร์ชหาข้อมูล (คนที่เข้ามาอ่านบล๊อกนี้คนหนึ่ง ก็มาทางเสิร์ช)
บางคนที่ไม่สามารถให้เลือดได้ ก็ช่วยบริจาคเป็นเงินแทน น่าชื่นใจในน้ำใจของคนที่ไม่รู้จักกัน ไม่ใช่ธุระหน้าที่ รางวัลก็ไม่มี แถมต้องจ่ายต้องเสียของตัวเองอีก ทำให้สะท้อนใจถึงตัวตั้งตัวตีอย่าง มศว ประสานมิตร เอง กลับทำเรื่องที่ไม่เข้าท่าน่าละอาย
สองบรรทัดสุดท้ายจากโปสเตอร์รณรงค์เรื่องนี้ ใช้ฟ้อนท์ขนาดใหญ่สุด ใหญ่กว่าเนื้อหาทั้งหมด รวมทั้งชื่อและนามสกุลเธอด้วย แสดงว่าคนทำมุ่งเน้นสื่อสารเนื้อความสองบรรทัดนี้เป็นหลัก ส่วนอื่นเป็นเรื่องรอง
อ่านแล้วรู้สึกอย่างไร… สารภาพว่าหะแรก นึกถึงข่าวหรือเรื่องเล่าฮิตของสาวสมัยนี้ ที่นิยม “จดแต้ม” สะสมคะแนนจากการล่าผู้ชาย …ไม่รู้ว่าโปสเตอร์ชิ้นนี้ “ผู้ใหญ่” หรือ “เด็ก” ผลิตขึ้น เพราะว่ามันสะท้อนสำนึกบางอย่าง “อีหรอบ” เดียวกันเลย